Uluslararası ve Avrupa çerçeveleri bir sağlık eşitliği yaklaşımını teşvik etse de, ulusal bağlılık sağlık sistemine eşit erişimin sağlanması zorunludur.
Ulusal mevzuat, politikalar ve eylemlerin, sağlık da dahil olmak üzere insan haklarına saygı için parametreleri belirleyen uluslararası ve Avrupa standartlarına uyması gerekmektedir.
2017’nin sonunda, hiçbir AB Üye Devletinin sağlıktan sorumlu bakanlıklar tarafından özellikle göçmenleri ve göçmen kökenli insanları hedef almak üzere tasarladığı sürekli bir sağlık stratejisi veya eylem planı yoktu.
Avrupa Komisyonu tarafından görevlendirilen BM Çocuk Hakları Sözleşmesi (UNCRC) uyarınca sağlık hakkının uygulanmasına ilişkin 2017 araştırması, tüm AB Üye Devletlerinin UNCRC’yi onaylamasına rağmen, sadece dördü (Kıbrıs, Hırvatistan, İtalya ve İspanya), yasal statülerine (uyruk, sosyal sigorta veya ikamet) bakılmaksızın, kendi topraklarında yaşayan tüm çocuklara bu hakkı garanti eden bir yasal düzenleme getirmiştir.
Yedi ülke (Fransa, Yunanistan, Malta, Polonya, Portekiz, Romanya, İsveç) düzenli sağlık mevzuatı yoluyla, uygunluk kriterlerini belirleyerek veya belirli gruplar için özel ek programlar düzenleyerek ana yasal kapsamın dışında kalan ve bölgelerinde ikamet eden tüm çocuk gruplarına sağlık hizmeti sunmaktadır*.